Op bezoek bij de IC (< 6 jaar) : dit fotoboek hoort bij 'met uw kind naar OLVG'

Lees voor

: op deze pagina snel naar

Foto's & video

Vragen & contact

Betrokken afdeling

Kindergeneeskunde

Bekijk team

Foto's & video

Fotoboek: Een kind op bezoek op de Intensive Care van OLVG, locatie Oost (tot 6 jaar)

Dit is de ingang van OLVG, locatie Oost. Ga je mee naar binnen?

Dit is Emma. Emma is met haar vader in het ziekenhuis. Niet omdat ze zelf ziek is, maar omdat ze op bezoek gaat. Oom Max is aan zijn hart geopereerd en daarom ligt hij nu op de intensive care afdeling. Daar kom je even terecht als je heel ziek bent of na een grote operatie. De dokters en verpleegkundigen letten daar extra goed op je.

Hé, dat is leuk; als je op de grote zilveren knop drukt, zwaaien de deuren vanzelf open. Zodra ze door de deuren zijn, ziet Emma nog zo’n grote zilveren knop. ‘Mag ik daar ook op drukken?’ vraagt Emma aan papa. ‘Ja, want zo komen we op de intensive care’, zegt papa.

Emma ziet een lange gang met een hoop deuren en het ruikt er ook een beetje gek. Papa zegt dat de geur komt omdat ze hier zoveel moeten schoonmaken en medicijnen moeten geven die een beetje gek ruiken. ‘Er zijn zoveel deuren, waar moeten we oom Max nou vinden?’, vraagt Emma.

Papa zegt dat ze zich moeten melden bij de balie en het daar kunnen vragen. De mevrouw achter de balie belt de verpleegkundige die voor oom Max zorgt. ‘De verpleegkundige komt hier naar toe’, vertelt de mevrouw als ze de telefoon heeft neergelegd.

‘Hoi, ik ben Karlijn, ik ben de verpleegkundige van jouw oom Max. Hoe heet jij?’ vraagt de verpleegkundige in het groene pak. Emma wordt een beetje verlegen, maar durft wel een handje te geven. Karlijn vertelt dat de dokters in witte pakken lopen en de verpleegkundigen in groene pakken. Emma en papa kunnen nu nog niet bij oom Max, omdat de dokter nog bij hem is. Ze moeten even wachten in de familiekamer.

Karlijn heeft Emma en papa naar de familiekamer gebracht. Er staat hier een grote automaat waar je drinken uit kan pakken. Emma mag van papa een warme chocomelk. Net wanneer Emma haar laatste slokje chocomelk neemt, ziet ze Karlijn door de deuren komen. Karlijn legt uit dat oom Max er anders uit zal zien dan thuis, maar dat hij het leuk vindt om bezoek te krijgen. Hierna mogen ze naar oom Max toe.

‘Oom Max ligt op kamer 10, we moeten de hele gang aflopen. Probeer maar niet in andere kamers te kijken, dat vinden mensen niet fijn. ’Emma telt de kamernummers mee die boven de deuren hangen en loopt aan papa’s hand achter Karlijn aan.

Als ze bij kamer 10 aankomen, ziet Emma oom Max liggen. ‘Oom Max ligt aan allemaal draadjes, hiermee proberen wij hem beter te maken.’

‘Wil je je jas uit doen?’ vraagt Karlijn. Emma heeft het wel warm gekregen en wil graag haar jas uit, ze kan zelf niet bij de kapstok dus helpt Karlijn haar.

Wat een witte kamer en een hoop gekke apparaten, denkt Emma. Karlijn begint wat uit te leggen over de gekke apparaten die Emma ziet en over de piepjes die ze hoort. ‘Al deze apparaten zijn er om oom Max goed in de gaten te kunnen houden.

Op het beeldscherm bewegen allemaal gekleurde lijntjes. Daaraan kunnen de dokters en verpleegkundigen zien hoe het met oom Max gaat.

‘Wat heeft oom Max in zijn mond?’ vraagt Emma. ‘Dat is een buisje waarmee we hem helpen met ademen, hierdoor kan hij alleen niet praten’ legt Karlijn uit.

‘Willen jullie even bij oom Max zitten en zijn hand vasthouden? Dan zal ik het bed omlaag doen’, zegt Karlijn. ‘Dat durf ik wel!’ zegt Emma stoer. Karlijn vertelt dat oom Max misschien zijn ogen wel open zal doen, maar ook al doet hij dit niet, dan kan Emma wel tegen oom Max praten. ‘Misschien hoort oom Max je wel.’

Oom Max opent zijn ogen en is blij om Emma en papa te zien. ‘Vertel maar eens aan oom Max wat je op school hebt gedaan’, zegt papa. ‘Ik heb op school een tekening voor je gemaakt oom Max’, vertelt Emma. Oom Max glimlacht, hij vindt de tekening erg mooi.

‘Zullen we die mooie tekening ergens ophangen, waar oom Max hem goed kan zien?’ vraagt Karlijn. Samen zoeken ze een mooie plek om de tekening op te hangen. Emma is trots bij het zien van haar tekening.

Oom Max wordt een beetje moe. Emma en papa moeten ook weer naar huis, want de bezoektijd is voorbij. Ze zeggen gedag tegen oom Max en geven Karlijn een hand. Emma zwaait naar oom Max en zegt dat ze snel weer terug zal komen.

‘Hoe vond je het op de IC Emma?’ Vraagt papa. ‘Toch best een beetje eng’, zegt Emma. ‘Maar ik wil later ook verpleegkundige worden, net als Karlijn, papa!’