home

Knappe Kop: Mareike Scheepers, adviseur kindveiligheid

Knappe koppen: in OLVG hebben we er genoeg. In deze rubriek maak je kennis met de bijzondere talenten van onze verpleegkundigen, artsen en het ondersteunend personeel. Vandaag stellen we je voor aan Mareike Scheepers. Zij is adviseur kindveiligheid. ‘We helpen ook de ouders, maar we zetten het kind altijd centraal.’

Mareike, wat doe je als adviseur kindveiligheid?

‘Als adviseur kindveiligheid werk ik samen met de consulent kindveiligheid en twee kinderartsen. Sinds 2013 is de Wet verplichte meldcode kindermishandeling en huiselijk geweld van kracht. Deze helpt professionals met het signaleren en handelen bij (vermoedens van) huiselijk gemeld of kindermishandeling. Ik schrijf protocollen, geef scholing aan onze zorgverleners en bespreek met mijn collega's de gemelde signalen van zorgverleners. 

Welke signalen zijn dat dan?

Als een kind op de SEH binnenkomt, dan beantwoordt de arts vier vragen. Klopt het letsel? Hoe is de interactie tussen het kind en de ouders? Hoeveel tijd zit er tussen het ongeval en het SEH-bezoek? En heb ik nog overige bedenkingen? Als bij een van die punten iets afwijkt, dan wordt dit gemeld en dan wordt het in ons team besproken.

Dit jaar is het thema van de Week tegen Kindermishandeling ‘Laat het niet los’. Wat betekent dit?

Er is vaak de neiging om vermoedens over kindermishandeling weg te stoppen. Omdat je het niet durft bespreken, of omdat je geen tijd hebt om het gesprek aan te gaan, of om een andere reden. Maar je moet als zorgverlener altijd alert blijven. Voel er iets niet goed? Zegt je intuïtie dat er iets aan de hand is? Dan moet je vragen gaan stellen. En ben je niet tevreden met de antwoorden, blijf dan doorvragen en het bespreken tot je twijfels weg zijn. Vandaar het thema. Laat het niet los tot je gerustgesteld bent’.

Wat wil je nog meegeven over dit onderwerp?

‘Ook al is kindermishandeling een ongemakkelijk onderwerp, hou het altijd bespreekbaar. Niet alleen met je collega’s maar ook met de ouders. Blijf bij de feiten en oordeel niet. Achter iedere casus zit een lang en complex verhaal. Ouders die zelf mishandeld zijn, geen baan hebben, in armoede zitten, psychische aandoeningen hebben, noem maar op. We doen niet aan straffen, we willen helpen. Niet alleen het kind maar ook de ouders. En ouders zijn ook heel vaak blij met hulp. Ik denk dat geen ouder ’s ochtends opstaat met de gedachte om zijn kind vandaag te mishandelen.

Maar uiteindelijk zetten we het kind wel altijd centraal. Een kind draagt mishandeling levenslang met zich mee. Dus hoe eerder wij kunnen zorgen dat het stopt, hoe beter.

 

Maak je je zorgen om een kind in jouw omgeving? Blijf er niet mee rondlopen. Misschien is er niets aan de hand, maar wat als je zorgen blijken te kloppen? Je kunt iets doen door erover te praten of door advies te vragen. Ga voor meer informatie naar www.ikvermoedhuiselijkgeweld.nl/