home

‘Het lijkt wel dagelijks volle maan’ : Lisa Wessels vertelt over agressie in OLVG

Lisa Wessels is een van de gezichten van de campagne tegen agressie. In haar tijd als verpleegkundige op de afdeling Acute Opname zag ze het aantal incidenten toenemen. Ze besloot aandachtsvelder Agressie te worden en meer aandacht voor het onderwerp te vragen. ‘Collega’s voelen zich soms zo onveilig dat ze door de beveiliging naar hun auto worden begeleid. Dat is echt onacceptabel.’ 

Aan wat voor incidenten moeten we denken?

Vooral aan verbale agressie. Bezoekers van patiënten die dreigen, intimideren. Mensen die zeggen: ik onthoud je naam, of: ik zie je wel na je dienst. Daarnaast maken steeds meer mensen in dreigende situaties filmpjes van ons. Daar voel ik me het meest machteloos bij. Je weet niet wat er met zo’n filmpje gebeurt: of en wanneer het wordt verspreid. Of dat mensen het filmpje delen in een appgroep met de oproep: ‘Als je deze verpleegster bij OLVG ziet, pak haar dan.’ Je weet het niet. Dat maakt het eng en onzeker.’

Maak je dat vaak mee?

Te vaak. “Het lijkt wel dagelijks volle maan”, grappen we onder collega’s. Bij volle maan reageren mensen vaak heftiger. Op de afdeling Acute Opname varieerde de agressie van intimidatie tot fysieke dreiging. Een van de ergste incidenten van afgelopen tijd was met de familie van een patiënt. Een man was het ergens niet mee eens en zei: “Ik kom morgen terug.” En dat deed hij ook. En hij niet alleen. Terwijl de man met zijn borst naar voren op mij afkwam, filmde zijn familie mij. Er kwamen 5 beveiligers, maar ook zij werden geduwd. Het escaleerde volledig. Toen is de politie gebeld.’

Hebben de incidenten invloed op hoe jij naar je patiënten kijkt?

‘Nee, mijn patiënt kan er niet altijd iets aan doen. Hij komt voor goede zorg en ik ben er om die goede zorg te leveren. Dat is mijn plicht en daar zal ik altijd voor blijven gaan. Als ik in de situatie kom dat ik me afvraag of ik door een incident met een patiënt nog goede zorg kan leveren, dan zou ik de zorg overdragen aan een collega. Daar hebben we het op de afdeling ook regelmatig over. We staan allemaal voor goede zorg, dus als een van ons dat niet kan leveren, dan ruilen we.’

Vind je dat OLVG voldoende aandacht aan agressie besteedt?

‘Zeker. Door aandachtsvelders aan te stellen en weerbaarheidstraining te geven voel ik me zekerder. Als er iets gebeurt, weet ik hoe ik moet handelen. Daarnaast heb ik veel contact met Mike Wijngaarden, coördinator Agressie en Geweld bij OLVG. Bij aangiftes is hij contactpersoon tussen ons en de politie. Hij koppelt ook naar ons terug hoe de aangifte wordt afgehandeld. Daarnaast zijn er noodknoppen onder de balies geplaatst, waardoor we in een dreigende situatie snel de beveiliging kunnen oproepen. En als collega’s steunen we elkaar enorm. We zijn er voor elkaar.’

Wat hoop je met deze campagne te bereiken?

‘Een stukje erkenning voor collega’s. We hebben bijna dagelijks met agressie te maken en het is goed dat de buitenwereld daarvan weet. Het zou kunnen dat we de agressors zelf niet bereiken, maar uit ervaring weet ik dat er vaak meer mensen bij een incident betrokken zijn. Als een aanwezige partner, broer, zus of wie dan ook zich door deze campagne bewust is van het geweld tegen zorgverleners en de agressor kan sussen, dan winnen we daar iets mee. Daar hoop ik op.’