Cognitieve revalidatie na een herseninfarct : eindelijk gerustgesteld

Hij realiseerde zich niet dat het een infarct was. Ja, hij had de typische klachten, maar hij had toch een goede conditie? Meneer Den Uil: ‘Ik wandelde veel en had nooit last van mijn hart.’ Toch werd hij de volgende dag opgenomen op de Intensive Care en de hartbewaking van het streekziekenhuis. ‘Achteraf bleek het in de familie te zitten’, erkent hij. ‘Erfelijkheid, leefgewoontes, leeftijd, stress, zijn de risicofactoren, heb ik begrepen.’

Het leek goed te gaan

Meneer Den Uil beterde zijn leven en trainde hard om zijn conditie terug te krijgen en zijn bloeddruk omlaag te brengen. Dat leek goed te gaan. Maar na zes maanden ging het mis. Hij was oververmoeid, duizelig, zag slecht. ‘Terwijl ik mijn internist steeds minder vaak zag, voelde ik me steeds ellendiger. Toen zei mijn zoon, die bij OLVG werkt: “Ga eens naar het VCI-spreekuur (Vascular Cognitive Impairment) van de polikliniek Neurologie bij OLVG, locatie West”. Ik ben dankbaar dat ik dat heb gedaan.’

Eindelijk gerustgesteld

‘Eerst vond uitgebreide analyse en aanvullend onderzoek plaats op de VCI, gericht op mijn klachten en de eventuele oorzaken. Bleek dat ik hersenschade had opgelopen. Ik twijfelde al die tijd aan mezelf, dacht dat ik me mijn klachten inbeeldde. Die erkenning, dat er geen steekje bij me los zat, hielp me enorm. Eindelijk gerustgesteld. Na het onderzoek verwees de neuroloog me door naar de juiste specialisten voor mijn cognitieve revalidatie.’

Dankbaar

Nu krijgt meneer Den Uil begeleiding van onder anderen een revalidatiearts, ergotherapeut en psycholoog. Op basis van één totaalbeeld. Die hij veel eerder had moet krijgen. Maar hij moppert niet. ‘Ik loop weer, ik werk en ik heb mijn gezin. Ik ben dankbaar voor wat ik nog heb.’