Tessa de Vries, HBO-verpleegkundige

Van Friesland naar Amsterdam: dat lijkt me best een overgang.

‘Dat was het ook. Alles was anders: ik ging voor het eerst samenwonen, in een compleet andere stad, met een heel andere mentaliteit. En meteen ook een nieuwe baan. Ik vond OLVG wel meteen een fijn, gemoedelijk ziekenhuis, waar ik veel ervaring kon opdoen en kon groeien. Inmiddels ben ik HBO-verpleegkundige, zit ik in de DIM-commissie en draai ik Stip-diensten. Daarnaast heb ik in 2019 een semi-leerwerkplaats opgezet. Kortom, ik heb mijn plekje hier wel gevonden.’

Kun je uitleggen wat een semi-leerwerkplaats is?

‘Het is een deel van een afdeling, in dit geval de Acute Opname, dat wordt gerund door studenten en stagiaires. Zij dragen zorg voor de patiënten. Per dienst staat er 1 coach ingepland, die de leerlingen begeleidt en meekijkt bij de handelingen. Op onze afdeling staan er 3 leerlingen op ongeveer 8 patiënten. In principe verdelen de leerlingen de patiënten onder elkaar, maar ze mogen elkaar wel helpen. Zo leren ze ook goed samen te werken. Als het erg druk is, of er gebeurt veel tegelijk, dan mogen de leerlingen taken delegeren. Ook naar de coaches. Maar de leerlingen hebben de leiding, wij ondersteunen alleen.’

En als coach beoordeel je de leerlingen?

‘Ja en nee: we hebben een groep van 10 coaches samengesteld. Deze coaches zijn daarnaast ook werkbegeleider. Het verschil zit hem erin dat je op de werkvloer coach van alle leerlingen bent, terwijl de leerlingen worden gekoppeld aan 2 vaste werkbegeleiders. Na een dienst geeft de coach in een logboek feedback op de leerdoelen en noteert hij de aandachtspunten. De werkbegeleider heeft toegang tot dit logboek en kan op die manier zien hoe het met zijn leerling gaat.’

Je hebt deze leerwerkplaats zelf opgezet. Waarom vond je dat belangrijk?

‘Tijdens mijn eindstage heb ik zelf op een leerwerkplaats gelopen in het Antonius Ziekenhuis in Sneek. Ik weet nog hoe fijn ik het vond om in alle veiligheid begeleid te worden en in de praktijk te oefenen met alles wat ik geleerd had. Ik ging er helemaal voor. Toen ik net verpleegkundige was heb ik eerst zelf veel meters gemaakt. Op een dag zat ik samen met mijn teamleider en praatten we over wat we voor studenten konden doen om het leerklimaat op onze afdeling te bevorderen. Door andere afdelingen in OLVG kwamen we toen op het idee op de semi-leerwerkplaats op te zetten.’

Hoeveel leerlingen begeleiden jullie momenteel?

‘Na de zomervakantie zijn we begonnen met 12 nieuwe leerlingen. Het is altijd weer bijzonder om ze te zien binnenkomen: vaak zijn ze dan nog een beetje onzeker, of zie je ze zich afvragen of ze hier hun plekje gaan vinden. De acute zorg is hectisch. Je moet snel kunnen schakelen, er kan veel tegelijk gebeuren. In het begin zie je aan de studenten dat ze het spannend vinden, maar ik ondersteun ze om zich veilig te laten voelen op de afdeling en zie ze groeien. Ik wil ook dat de studenten weten dat ze altijd bij mij kunnen komen om te sparren. Ik hoop dat ik dat uitstraal.’

Jullie begeleiden voornamelijk derde- of vierdejaars. Ik kan me voorstellen dat zij na hun stage willen blijven?

‘Klopt, we hebben in elke lichting wel iemand gehad die is blijven hangen. Ook deze zomer zijn er weer 2 afgestudeerden bij ons in dienst gekomen. Dat is natuurlijk heel fijn!’

Heb je nog meer dromen bij OLVG?

‘In juli heb ik een coach-opleiding afgerond. Al voordat ik met HBO-V begon heb ik gekeken bij de studie Psychologie en na corona kwam weer dat gevoel dat ik het belangrijk vind om mensen te ondersteunen. In de toekomst zou ik daar – in combinatie met het verpleegkundevak – iets mee willen doen. Ik vind het fijn als collega’s die zijn vastgelopen naar me toekomen om te sparren. Dat geeft me energie.’